آیت الله شیخ ابراهیم ورکرودی قزوینی سال ۱۲۹۸ هجری قمری مطابق با سال ۱۲۶۰ شمسی در ورک رود از دهستان دودانگه بخش ضیاءآباد قزوین متولد شد و پس از تحصیل مقدمات و فراگیری ادبیات عرب و قرآن در سال ۱۳۱۰ قمری به قزوین آمد.
آیت الله شیخ ابراهیم ورکرودی قزوینی پس از عزیمت به قزوین چندین سال نزد اساتید بزرگ آن زمان به فراگیری فقه، اصول و معارف اسلامی پرداخت.
از اساتید ایشان می توان از مرحوم علامه سید موسی زرآبادی، علامه سید هبه الله تلاتری، مولی علی اکبر سیادهنی و مولی علی اکبر جلوخانی نام برد.
او برای ادامه تحصیل و تکمیل علم و دانش در سال ۱۳۲۵ هجری قمری به نجف اشرف مهاجرت کرد و از دروس آخوند خراسانی و سید محمدکاظم یزدی صاحب «عروه الوثقی» استفاده کرد.
وی پس از حضور در نجف اشرف و بهره مندی از کلاس های درس اساتید مختلف در سال ۱۳۳۸ هجری قمری به قزوین مراجعت و مورد توجه علماء، طلاب و متدینین قرار گرفت.
علامه شیخ ابراهیم ورکرودی قزوینی بعد از گذشت نزدیک به پنج سال از سپری کردن اوقات خود در قزوین، اعراض و به مسقط الراس خود رفت و تا آخر عمر در نهایت زهد و ورع زندگی کرد.
از آیت الله شیخ ابراهیم ورکرودی قزوینی آثار مهم و معروفی بر جای مانده است که مهم ترین آنها تقریرات اصول مرحوم خراسانی، تقریرات فقه مرحوم یزدی و سرح معالم-حاشیه بر شرح لمعه- و حاشیه بر مباحث الفاظ کفایه الاصول می باشد.
این بزرگ مرد تاریخ قزوین، ایران و اسلام در سال ۱۳۷۹ هجری قمری برابر با سال ۱۳۴۰ شمسی وفات یافت.
